Pierwsza wzmianka o Pomieczynie zawarta jest w „Opisie królewszczyzn o
w województwie pomorskimi malborskim” z roku 1664r. Mieszkańcy tej
miejscowości należeli wówczas do parafii w Przodkowie, w dekanacie
mirachowskim. Ze względu na znaczne oddalenie kościoła mieszkańcy
Pomieczyna podjęli starania o utworzenie własnej parafii. Dopiero w lutym 1925
roku w nowych powojennych realiach, udało się to zrealizować. Natychmiast
zawiązał się Komitet Budowy Kościoła w składzie: Jan Mielewczyk, Franciszek
Sarsa, Bernard Chmielecki, Marian Sikora, Jan Hewelt, Augustyn Bach, Leon
Sikora, Józef Kreft,i Józef Pipka. Komitet zakupił od Feliksa Bacha 13-hektarową
działkę z zabudowaniami mieszkalnymi, które na czas budowy kościoła miały
służyć celom duszpasterskim, a następnie miał w nich mieszkać przyszły
proboszcz.
7 września 1925 roku biskup chełmiński Augustyn Rosentreter ustanowił w
Pomieczynie samodzielna placówkę duszpasterską, której opiekunem został
ks. Franciszek Bork. Zajął się on reorganizacją pracy duszpasterskiej, a Komitet
wspierał go w działaniach dotyczących budowy. W marcu 1926 roku
przystąpiono do budowy kościoła, którego projekt w stylu „staro zakopiańskim”
wykonał inż. Dulny z Kartuz. Dzięki ofiarności i zaangażowaniu wiernych, prace
ukończono pod koniec 1926 roku. 27 września tegoż roku biskup chełmiński
Stanisław Okoniewski dokonał poświęcenia kościoła, a 15 listopada 1927 roku
erygował parafię pw. św. Józefa.
Ks. Franciszek Bork od roku 1925 pełnił funkcje by w roku 1927 otrzymać
mianowanie na proboszcza, a nstępnie służył wiernie Bogu i parafianom do
września 1939 roku.
Od 1940 roku nabożeństwa w pomieczyńskim kościele sprawował
ks. Paweł Jankowski, który do czasu mianowania go proboszczem (1 kwietnia
1941 roku) dojeżdżał z Przodkowa. Ksiądz Jankowski zarządzał pomieczyńską
parafią do 1962 roku.
Po nim proboszczem został ks. Bronisław Szymichowski. Po przejściu na
emeryturę ks. Szymichowski został w parafii jako rezydent, zmarł 6 marca 1995
roku i pochowany został na parafialnym cmentarzu.
Od września 1990 roku proboszczem parafii św. Józefa był ks. Prałat Alojzy
Marszall, po 15 latach przeszedł na emeryturę, zmarł 24 stycznia 2020 roku,
także został pochowany na parafialnym cmentarzu.
Od 1 sierpnia 2005 roku proboszczem parafii jest ks. Henryk Zieliński.
W czasie II wojny światowej świątynia zbytnio nie ucierpiała (jedynie wieża
została uszkodzona pociskiem armatnim). W nocy z 2na 3 lutego 1945 roku
nocowali tutaj więźniowie z ewakuowanego przez hitlerowców obozu
koncentracyjnego w Stutthofie. Kiedy 11 marca 1945 roku wkroczyli do
Pomieczyna Rosjanie, zamienili budynek plebanii w szpital, a w kościele
zorganizowali magazyn. Zniszczyli wówczas kościelne ławki i ogrodzenie.
Wyjątkowy na Pojezierzu Kaszubskim „staro zakopiański” kościół pw
św. Józefa w Pomieczynie zachwyca dziś zarówno stylową drewnianą sylwetką
zwieńczoną dwoma kopulastymi wieżyczkami krytymi cynkową blachą, jak i
barokowymi elementami wyposażenia wnętrza. Zwrócony w kierunku północno-
wschodnim, otoczony jest drzewami, które w naturalny sposób dodają mu
uroku. Po prawej stronie głównego wejścia umiejscowiona jest dzwonnica, w
której zawieszony jest dzwon o imieniu „Michał” (dwa inne 25 kilogramowe,
zostały zarekwirowane na cele militarne czasie wojny).
We wnętrzu świątyni uwagę zwraca ołtarz główny, w którym znajduje się
figura Św. Józefa z Dzieciątkiem, patrona pomieczyńskiego kościoła, a po bokach
św. Wojciecha i św. Stanisława Biskupa. Wykonany w drewnie (w 1939 roku),
został konsekrowany przez biskupa Bernarda Czaplińskiego 29 marca 1950 roku.
W 1977 roku dostosowując wystrój prezbiterium do wymogów liturgii
posoborowej, dodatkowy ołtarz i ambonkę według własnego projektu wykonał
Antoni Łangowski z Gdańska. Wyposażenie prezbiterium uzupełniają stalle z
drewna jesionowego z płaskorzeźbami przedstawiającymi świętych: św.
Augustyna, św. Barbarę, św. Tomasza z Akwinu, św. Franciszka Borgiasza (po
lewej), św. Teresę z Avila, św. Agnieszkę, św. Cecylię, św. Małgorzatę (po
prawej), a także sufitowe malowidło: „Ukoronowanie Najświętszej Maryi
Panny”, które dla uczczenia Roku Maryjnego (1954) wykonał p. Bogdanowicz,
artysta z Gdańska. Całość uzupełniają dwa ołtarze boczne: Matki Bożej z
Dzieciątkiem i Najświętszego Serca Jezusowego oraz duża ambona z rzeźbami
przedstawiającymi czterech Ewangelistów, którą w roku 1926 roku wykonali
Józef Strumski z Rębu i rzeźbiarz Stencel z Wejherowa. Na chórze zainstalowane
są pneumatyczne, 12-głosowe organy, dzieło organomistrza Sobiechowskiego z
Bydgoszczy.
Na końcu wioski usytuowany jest cmentarz parafialny, na który w 1926
roku ofiarowali teren gospodarze: Franciszek Sarsa i Augustyn Grzenkowski.